De beslissing valt

Ik ontmoet mijn mama op de parking van het AZ Sint-Jan in Brugge. Om 9u30 hebben we een afspraak met Dr. De Cuypere, een oncoloog die volgens verschillende bronnen een zeer goede reputatie heeft opgebouwd.
Aangezien mama duidelijk nog met veel vragen en twijfels kampte vond ik het wijs om haar mee te nemen zodat ze zelf meer kennis zou opdoen van de materie en zo misschien minder ongerust zou zijn.
Ook voor haar is dit alles niet evident. Het moeder-dochter gevoel komt duidelijk wel extra naar boven bij zo’n situaties. Ik kan me goed voorstellen dat het voor een moeder toch ook zeer zwaar moet zijn als je begint te beseffen waar je dochter voor staat.

Het was de eerste keer dat ik plaatsnam in de wachtruimte van een oncologie. Hier word je wel met de harde realiteit geconfronteerd natuurlijk. Deze mensen hebben niet het geluk gehad dat ik nu heb. Ik kan dit voorkomen, zij hebben deze kans niet gekregen.

Dokter De Cuypere komt ons halen en legt ons nog eens haarfijn uit wat de mutatie van het gen juist inhoudt en wat de opties zijn. Voor de duidelijkheid heb ik voor jullie hierboven een extra menu toegevoegd met een iets meer gedetailleerde uitleg.
Ook Dr. De Cuypere opteert sterk voor een preventieve reconstructie en dit liefst zo snel mogelijk aangezien ik op mijn – bijna – 36 jaar in de risico groep val.
Op dat moment heb ik eigenlijk meteen beslist dat ik geen keuze heb; tot 90% kans op borstkanker is in mijn ogen zo goed als zeker. Ik vind mijn visie dan ook niet pessimistisch zoals sommige mensen denken maar eerder realistisch.
Het is dus kiezen tussen elke 6 maand testen ondergaan, wachten tot je kanker krijgt, hopen dat je gaat genezen en dan nog eens je leven lang in angst leven en hopen dat je niet hervalt. Neen dank u, dan kies ik liever voor enkele hardere maanden en de zekerheid dat ik ten minste borstkanker heb kunnen uitschakelen.

Dokter De Cuypere verwijst me door naar dokter Bob De Frene, plastisch chirurg, en eveneens naar dokter van de Vijver van de fertiliteitskliniek want ook daar moet ik rekening mee houden; op termijn worden ook mijn eierstokken best preventief verwijderd.
Na deze 2 consultaties wil Dr. De Cuypere me terugzien om mijn definitieve beslissing te horen.

De maandag na de consultatie met Dr. De Cuypere nemen mama en ik plaats in de consultatieruimte van Dr. De Frene. Ook hij gaf mij terug een zeer aangenaam gevoel en een zeer duidelijke uitleg. Hij opteert voor een reconstructie met eigen vet en legt ons haarfijn uit hoe dit precies in zijn werk gaat. Ik besluit zijn advies te volgen.

Met weinig verwachtingen ben ik 2 weken later aanwezig op mijn afspraak met Dr. van de Vijver. Ik ging alleen deze keer aangezien ik eigenlijk ook totaal geen idee had waarom ik ook nog bij deze dokter op gesprek moest gaan. Ik begon ondertussen af en toe best wel moe te worden van dergelijke gesprekken en had uiteindelijk toch al voor mezelf besloten wat ik zou doen.
Het werd me snel duidelijk, deze afspraak was zo goed als een wake-up call. Weliswaar eveneens zeer empatisch en duidelijk uitgelegd maar toch niet zo evident om dragen voor mij op dat moment.
Het zit namelijk zo dat men mij bewust wou maken van het feit dat ik toch niet meer zo jong ben en dat mijn biologische klok begint te tikken. Niet alleen puur gezien mijn leeftijd maar voornamelijk aangezien ze eveneens opteren voor het verwijderen van mijn eierstokken. Gelukkig kan ik hiervoor nog enkele jaren wachten, de risicogroep hier begint aan de 40 jaar.
Bijkomend is het ook zo dat je best niet meer natuurlijk zwanger wordt.
Dit is uiteraard een persoonlijke keuze maar indien je dit niet doet dan geef je je kind 50% kans dat hij of zij dit gemuteerd gen overerft. Dit is voor mij eveneens geen optie, ik wil – als ik ooit het geluk heb om mama te worden – mijn kind deze zorgen niet geven, zeker niet wetende dat ik hem of haar hiervoor had kunnen behoeden.
Voor mij persoonlijk was dit allemaal wel duidelijk en in principe heb ik altijd gevonden dat ik wel nog tijd had, ik wil wel een mama worden maar dat hoefde voor mij nog niet meteen. Ik wil eerst zeker zijn dat mijn relatie goed zit alvorens ik dergelijke stappen neem.

Volledig overstuur stap ik mijn auto in. Ik kan me enkel nog herinneren dat ik dit alles liever nog niet hoefde uit te leggen aan Ricardo. Ik was bang dat alles te zwaar zou worden voor hem. In het begin van een relatie moet je je zorgeloos kunnen concentreren op elkaar en gewoon fun hebben toch? Dit zijn zaken waar je in het begin van een relatie liever niet mee geconfronteerd wordt.
Zoals steeds stond Ricardo bij mijn thuiskomst terug klaar met een schouder en een luisterend oor. Hij is diegene die me kan kalmeren en de zaken terug realistisch doet bekijken.
We besluiten samen om stap per stap te gaan. Eerst de borstoperatie en dan zien we wel weer wat erna gaat of moet gebeuren. Ricardo vond het wel belangrijk om de operatie in te plannen na onze geplande reis eind juni. Dit vooral zodat ik maar ook wij samen onze batterijen kunnen opladen.

Enkele weken later heb ik terug een afspraak met Dr. De Cuypere om alles definitief in te plannen. Ricardo is mee deze keer, ik vind het heel belangrijk dat hij ook inspraak heeft in de planning van deze operaties.
Ik moet namelijk 2 operaties ondergaan aangezien het fysisch te zwaar is om alles in 1 keer te doen. In augustus wordt mijn rechterborst gereconstrueerd en in september mijn linkerborst.

Op dat moment kan ik alleen maar hopen dat de tijd snel voorbij gaat zodat alles zo snel mogelijk achter de rug is. Ik wil hier gewoon vanaf.