Dit wordt waarschijnlijk mijn laatste post voor de operatie want volgende week is het eindelijk zover.
Toch wil ik wel even stilstaan bij de vele reacties die ik van zovele mensen, mijn vrienden en mijn familie heb mogen ontvangen.
Zoals reeds aangegeven toen ik deze blog gestart ben, is het nooit mijn bedoeling geweest om een bepaalde vorm van aandacht te krijgen. Toch niet persoonlijk naar mezelf gericht. Ik wou (en wil) aandacht brengen op de omstandigheden en mensen meer alert maken voor bepaalde zaken.
Hoewel het voor mezelf ook zeer veel deugd doet om mijn gevoelens neer te pennen moet ik toch toegeven dat jullie vele lieve reacties zoveel positieve energie meegeven. Ik heb de liefste berichten uit de meest onverwachte hoeken ontvangen en ook al ben ik niet op alle lieve voorstellen ingegaan, weet dat dit niet persoonlijk is maar dat ik me gewoon even op mezelf wil focussen nu.
De voorbije weken heb ik beseft hoeveel vrienden, en werkelijk goede en oprechte vrienden, ik rond me heb. De liefde en steun die ik van hen en mijn familie ontvangen heb is onbeschrijfbaar. Het is leuk om te weten dat je omgeving dicht bij je staat.

Vorige week vrijdag, 28 juli, was het mijn verjaardag. Voor mezelf de laatste mijlpaal en leuk vooruitzicht vòòr mijn eerste operatie.
Nu vind ik verjaren op zich al heel leuk maar gezien de situatie vond ik deze om de een of andere reden toch specialer. Ik keek echt uit naar een moment met mijn vrienden om dit te vieren.
Enkele maanden terug had Ricardo reeds tickets voor Tomorrowland geboekt op de dag van mijn verjaardag. Hoewel hij me dit toen gevraagd had keek ik er nu enorm tegenop. Ik kan niet goed uitleggen waarom maar ik had geen zin in drukke toestanden en wou liever niet gaan. Hoewel ik goed begreep dat we dit niet meer zomaar konden annuleren heb ik toch – ongewild maar sterker dan mezelf, laat dat duidelijk zijn – even de zaagkraan opengezet. SORRY HIERVOOR SCHATJE ☺️😘, deel van de moodswings waarschijnlijk.
Uiteindelijk hebben we toch een topdag achter de rug gehad! Het was mijn eerste keer dat ik er was en ik moet zeggen dat ik de organisatie en het hele gebeuren toch best wel zeer indrukwekkend vond. Net Disneyland voor volwassenen, echt prachtig gedaan!
De dag erop had mama een tafeltje gereserveerd om mijn verjaardag met de familie te vieren. Samen met mijn broer, zijn vriendin, Ricardo en mama en haar man hebben we een zeer gezellige namiddag gehad.

Je zou dus denken dat ik mijn verjaardag wel genoeg gevierd had. Dat was immers wat ik ook dacht, het was mooi en gezellig geweest. Perfect gewoon.
Niks was minder waar… Het is Ricardo gelukt om een heel verrassingsfeest in elkaar te steken zonder dat ik er ook maar iets van gemerkt heb. Ik kan je vertellen, en mijn dichte vrienden weten dit, dat het niet gemakkelijk is om voor mij iets geheim te houden. ☺️
Zondagavond moesten we zogezegd gaan eten met zijn vrienden in de Elckerlijc in Maldegem om de verjaardag van hun schoondochter te vieren. Hoewel ik al deze mensen super graag heb had ik hier totaal geen energie meer voor. Ik had bijna de hele dag geslapen en had totaal geen zin om buiten te komen.
Met een kleine smoes dat het etentje meer bedoeld was voor mijn verjaardag aangezien ik Tomorrowland niet had zien zitten en dat er ook nog een ander koppel vrienden bij zou zijn, heeft hij me toch nog meegekregen in de auto. Ik vond het zo lief van hen om dit te organiseren en tegelijk ook zo jammer dat ik ‘alweer’ een verrassing op voorhand doorhad.
Onderweg naar het restaurant moesten we enkel nog stoppen op de hoeve van zijn vroegere buren. Die hadden gevraagd of het mogelijk was om een cadeaubon uit de winkel mee te nemen en deze af te geven of in hun winkel in Knokke of in hun huis in Lapscheure. Aangezien we Lapscheure toch moesten passeren konden we daar beter snel nog even stoppen.
Ik was al iets meer op mijn hoede dus heb ik toch wel even in het zakje gekeken of er effectief wel een bon inzat… ja hoor, cadeautje mooi ingepakt en al.
Toen we de hoeve opreden zei ik nog heel even: “je weet toch dat ze deze hoeve ook verhuren voor feestjes?”. Ricardo gaf geen kick, acteren kan hij duidelijk wel. 😄
Hilde stond ons op te wachten aan de voordeur. Ze wonen daar echt prachtig en rustig tussen de velden. We stappen uit om Hilde dag te zeggen en de bon af te geven. Op dat moment zelf had ik nog niet echt iets door.
“Jullie zitten hier goed he”, zegt Ricardo. “Ja, echt wel”, zei Hilde, “willen jullie de tuin eens zien?” en ze loopt ons voor door een klein steegje naar de tuin.
Natuurlijk begon mijn frank toen wel te vallen. Il keek nog achterom naar Ricardo die achter me liep en gaf hem een blik “de tuin laten zien…, natùùrlijk…”
Ik had dan wel door dat er iets was alleen weet je op dat moment nog niet precies wie of wat er gaat gebeuren.
Ik loop achter Hilde aan en terwijl ze de hoek omliep zie haar nog snel teken doen dat iedereen moest zwijgen en ik achter haar liep.
En dan loop ik ook achter de hoek om…. Al mijn dichtste vrienden, mijn familie en de familie van Ricardo staan ons op te wachten en beginnen voluit voor me te zingen. Ik had dit nooit verwacht… Het was prachtig, ik stond te beven op mijn voeten en wist gewoon niet wie ik eerst moest knuffelen. Zelfs nu krijg ik nog kippenvel als ik eraan terugdenk. Dit was het mooiste wat Ricardo me kon geven. Ik had nood een een moment samen met iedereen die ik graag zag. Het is een perfecte avond geworden. Ik, en hopelijk ook iedereen aanwezig, heb er ongelooflijk hard van genoten. ❤️